"Aardse Huis"

AARDSE HUIS.

Toen ik op een drukkende, zwoele zomerdag
dromend, op mijn rug in het bos neerlag
op een zacht bed van bladeren, rustte ik uit
rondom mij, een veld van vingerhoedskruid
koelte zoekend, onder het groene bomen gewelf
is mijn geest op avontuur, buiten mezelf.

Met schorre stem, roep ik mijn voornaam
neerkijkend, naar mijn wezenloos lichaam
onhoorbaar luid, want het antwoord niet
ik bestrijk nochtans, een groot grondgebied
door de bladeren, zweef ik, naar een heel fel licht
van een straal, die mij verblind, in het aangezicht.

Dit is geen visioen, maar onwerkelijkheid
bevind ik me nu in die grote anonimiteit
van zoekende mensen in het grote walhalla
op de zwierige tonen, van een blinkende balalaika
plots word ik geweerd, men had mij  niet nodig
ik mocht nog even terug, ik was nog overbodig.

Ongewild in paniek, ik ben de plaats verloren
ik moet mijn lichaam, zo snel mogelijk opsporen
eindeloos lijkt het te duren, voor ik de plaats erken
vlug laat ik mij zakken, door de kruinen van de bomen
om zo snel mogelijk in mijn lichaam te kunnen komen
de bladeren vertellen de waarheid, met fluisterend geruis
waar je hart zijn rust herwint, daar, voelt het zich thuis.

©Marcel.